Czasem warto rozpalić słońce naszych serc

Drodzy Czytelnicy!

Zamierzałam napisać kolejną miniaturkę w przerwie pomiędzy kolejnymi rozdziałami dłuższego opowiadania o szkole w Tuluzie. Dla odmiany miało, to być coś opartego a sadze o Harrym Potterze. No i zasiadłam do pisania, ale tym razem z miernym rezultatem. W klimacie popularnego fan ficku, opartego na sadze pani Rowling nie czuje się dobrze tyle mogę powiedzieć. Być może przyczyną jest spora liczba blogów, o tej tematyce i liczne opowiadania? Postanowiłam, zatem na razie dokończyć jeden cykl tematyczny, który prowadzę na blogu, nawiązujący do przy brazylijskiego  Małego Księcia. Być może, późnej, kiedyś wrócę do pomysłu, by kontynuować w taki, czy inny sposób losy Harry`ego i jego przyjaciół, ale raczej w dalszej przyszłości. Miniaturki oczywiście będą się pojawiać, bo chcę dodawać przede wszystkim opowiadania, dlatego postaram się coś pisać oprócz tego, o czy czytacie obecnie. Nie wykluczam, nawet kolejnej miniaturki o Zezé. Jakoś najlepiej czuję się w tej tematyce. Wiem, że pewnie większość osób ma dość takiej jednorodności, ale dla mnie najważniejsza jest konsekwencja. Po prostu muszę skoczyć pewien etap i przejść kolejnych opisów dalszych losów bohaterów książek. Każdy ma jakiegoś nieszkodliwego bzika, ja mam takiego, nic nie poradzę... Czytałam niedawno drugą część z cyklu książek o Zezé. Kontynuacji losów chłopca autor nadał tytuł: „Rozpalmy słońce”. Spotykamy głównego bohatera, po raz kolejny. Rodzice, oddali go na wychowanie bogatemu wujowi, lekarzowi. Mężczyzna wraz z rodziną mieszka w stanie Natal, gdzieś w północnej Brazylii. Krewny posyła siostrzeńca do przyklasztornej szkoły dla chłopców, prowadzonej przez zakonników. Stąd wziął się mój pomysł z opowieścią o szkole Świętej Klary. Zezé, opuszczony przez biologiczną rodzinę nie zaznaje ciepła, także w domu przybranych rodziców. W jego dziewięcioletnim sercu, zamieszkuje błękitnooka ropucha olbrzymia, o imieniu Adam. Wrażliwy, bystry malec nie może biegać po dworze, wchodzić na drzewa, gdyż uczy się gry na fortepianie.  Jedynym przyjacielem chłopczyka jest brat Paul Louis Fayolle. Co więcej, jego wymarzonym ojcem takim, który przytuli i pocieszy zostaje, pewien słynny francuski aktor. Tak w skrócie wyglądają dalsze  losy małego urwisa. Okrutne życie, znów uczy go pokory... Wobec takich niełatwych reguł gry, jedyną ucieczką pozostaje wyobraźnia. Stąd ropucha, w roli powiernika, czy też kochający rodzic, z którym można porozmawiać, tylko we własnej skłopotanej głowinie.  Pytanie zadane przez autora czytelnikowi, zmusiło  do refleksji. Wniosek, jaki wyciągnęłam z tych rozmyślań nasuwa się sam: warto czasem, choć na moment rozpalić takie słońce w naszych sercach. Tuż za rogiem ulicy możemy, przecież spotkać, kogoś potrzebującego najzwyklejszej rozmowy... To, chyba zostanie myślą przewodnią kolejnej miniaturki o Zezé... Postaram się napisać coś, w najbliższym możliwym terminie, zgadzacie się?? Akceptujecie mój szaleńczy pomysł? Tak, lub nie chciałaby poznać odpowiedź  na tę zagadkę. PS. Oczywiście mały bohater, wciąż nie zapomniał o Portugalu, nadal wspomina przyjaciela. Przesyłam Wam pełne ciepła jesienne pozdrowienia... 

LEKTURY Z PLECAKA: Czyli rankig książek wartych polecenia

Witam Kochani Czytelnicy!
Jest 9 października 2012 roku. Niestety nie opublikuje obiecanego opowiadania, bo plany trochę uległy zmianie. W piątek nie było mnie, gdyż pojechałam na cały dzień, a raczej popołudnie do kuzynki i od szesnastej do dwudziestej drugiej byłam nieobecna. Natomiast sobotę i niedzielę po dużej części musiałam przeleżeć, bo dopadło mnie jakieś osłabienie jesienne, a wieczorem wena  odleciała.Wypadki te sprawiły, że niestety nie udało mi się zasiąść do pisania, dopiero wczoraj. Obiecany rozdział opowiadania o szkole w  Tuluzie pojawi się z niewielkim opóźnieniem. najprawdopodobniej sobota będzie terminem ostatecznym, ale może być również wcześnie, Tak, więc termin przewidywany publikacji, to czas od 11 października do 13 października 2012 roku. Wybaczcie proszę, tym razem to taki zbieg niesprzyjających okoliczności. Aby, jednak zamieścić coś, także i dzisiaj postanowiłam zrobić krótki ranking lektur- tych najbardziej ulubionych i cenionych.Wiecie  już sporo o mojej sympatii, jaką darzę cykl przygód niesfornego Zezé. Zatem pominę tę pozycję. Oto, jednak zestaw przyszłych książkowych inspiracji dla bloga... 

 Ranking

• Przeminęło z wiatrem M. Mitchel---> Ulubiona bohaterka, to oczywiście Melania za jej cierpliwość do Scarlett. To cenne mieć kogoś takiego jako przyjaciela. Powieść podobała mi się jako romans i tło obyczajowe było ciekawe

• Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek A. Barrows, M.A. Shaffer ---> Ciekawa powieść epistolarna, czyli w formie listów. Opowiada o pisarce Juliet Ashton i tajemniczym Stowarzyszeniu z wyspy Guernsey. Pisarka poprzez listy od członków Stowarzyszenia poznaje, ich wojenne losy,  i dzeje założycielki panny Elizabeth McKenna. Lektura lekka, łatwa przyjemna. Będzie to następna z zaplanowany przeze mnie kontynuacji losów bohaterów książek. 

•  Sagę o Harrym Potterze J.K Rowlig---> Bardzo lubię całą tę magiczną historię. Początkowo  byłam sceptyczna, ale zaczęłam o filmów i przekonałam się do książek.

~*~

Mogłabym tak oczywiście jeszcze długo wymieniać i ta lista by rosła.  Wymieniłam jedynie te, do których często wracam ostatnio. Lekkie książki do poduszki. Osobiście marzę, by kiedyś w formie audiobooka ukazała się wspomniana powyżej powieść epistolarna. W interpretacji aktorskiej, choćby   pani Joanny Trzepiecińskiej, bo lubię tę aktorkę i ma ładny głos. Niewątpliwie jest to coś, co zasługuję na mistrzowskie wykonie. Ogólnie lubię książki i dlatego wybrałam taką tematykę bloga. A Wy, co lubicie czytać? W związku z powyższym pozostaje mi już, tylko zaprosić Was do wypisywania ciekawych propozycji innych lektur z plecaka. Co do klejonego rozdziału opowieści o szkole Świętej Klary, to obiecuję rychłą poprawę, nieoprawnej autorki i ciekawe wątki. Opublikuję, na pewno niebawem!